همه چیز درجهان برای بودن ادمیست ودرد این است که

  بودن خود برای چیست؟

   چه خنده اورندانها که بودن خویش رادرجهان ابزار چیزی

   کرده اند که خود ابزار بودن انهاست...

   وچه بسیار ادمیانی که دراین گردونه ی ابلهانه دورمیزنند.

   داستان اینان داستان خر خراس است که از بامدادتا

   شامگاه درحرکت است ودرپایان به همان نقطه میرسند

   که اغازکرده بود.

   این است ان غار افلاطونی که زندگی نام داردوتنها

   کسانی که دران خوب وخوش

   زندگی ارام وسعادتمندانه ای میتوانند داشت که

            ازبیرون بی خبرند.

   پیکی پیامی صدای اشنایی از انسو ارامش تاریکشان

  رایرنیاشفته است...

              دراین غار-گیاه وحیوان وادمی هم خانه اند.

     (دکترعلی شریعتی)